10نفری که به بهشت می روند-چه کسانی هستند؟

تذکرات مشفقانه حضرت امیر به زبیر (مذاکره)

وقتی امیرالمؤمنین علی علیه السلام با سپاه بصره"جنگ جمل" روبرو شد، زبیر را صدا زد و فرمود: ای اباعبدالله نزد من آی، زبیر و طلحه نزد حضرت آمدند.

حضرت فرمود: بخدا سوگند شما دو نفر و اندیشمندان از آل محمد  و همچنین عایشه دختر ابوبکر می‏دانند که اصحاب جمل همگی بر زبان محمد  ملعون هستند و زیانکار است آنکه افترا بندد!

طلحه و زبیر گفتند: ما چگونه ملعون هستیم در حالیکه ما اصحاب بدر و اهل بهشت هستیم؟

حضرت فرمود: اگر شما را اهل بهشت می‏دانستم هرگز جنگ با شما را حلال نمی ‏شمردم.

زبیر گفت: آیا حدیث سعید بن عمرو بن نفیل را نشنیده ‏ای که از پیامبر  روایت می‏کرد که حضرت فرمود: ده نفر از قریش در بهشت هستند.

حضرت علی گفت: شنیدم این حدیث را او در زمان خلافت عثمان به عثمان می‏گفت

زبیر گفت: فکر می‏کنی که بر پیامبر  تهمت زده است؟

حضرت فرمود: من به تو خبری ندهم مگر اینکه آن ده نفر را نام ببری،نام آن 10نفرچیست؟

زبیر گفت: ابوبکر، عمر، عثمان، طلحه، زبیر، عبدالله بن عوف، سعد بن ابی‏وقاص، ابوعبیده بن الجراح و سعید بن عمرو بن نفیل

 حضرت علی گفت: اینها که نه نفر شد، دهمی کیست؟

حضرت علی گفت: اعتراف کردی که من از اهل بهشتم و اما آنچه برای خود و یارانت مدعی شدی، من آنها را قبول ندارم و انکار می‏کنم.

زبیر گفت: فکر می‏کنی که او بر پیامبر  دروغ بسته است؟

حضرت علی گفت: فکر نمی کنم دروغ گفته است بلکه بخدا سوگند یقین دارم (که دروغ گفته است)

آنگاه گفت: بخدا سوگند که بعضی از آنهایی که نام بردی در صندوقی درون چاهی که در دره ‏ای در پایین‏ترین مکان جهنم است قرار دارد، هر گاه خداوند بخواهد جهنم را شعله ور کند آن سنگ را برمی‏دارد!

من این حدیث را از رسول خدا  شنیدم وگرنه (اگر من دروغ بگویم) خداوند تو را بر من پیروز کند و خون مرا به دست تو بریزد وگرنه (اگر من راست می‏گویم) خداوند مرا بر تو و یارانت پیروز گرداند و خون شما را به دست من بریزد و در رساندن جانهای شما به آتش شتاب کند.

گویند زبیر با شنیدن این کلمات"منقلب شد" برگشت نزد یاران خود در حالیکه می‏گریست.

مذاکره علی به طلحه

سپس حضرت رو به طلحه کرد و گفت: ای طلحه، ن شما همراهتان هستند!

طلحه گفت: نه

علی گفت: شما سراغ زنی " عایشه "رفتید که در کتاب خدا جای او نشستن در خانه ‏اش است  و او را در معرض دید مردم قرار داده ‏اید و همسران خود را در خیمه ‏ها و حجله‏ ها حفظ کرده‏ اید! شما با پیامبر به انصاف رفتار نکرده ‏اید که ن خود در خانه‏ ها نشانده ‏اید و همسر پیامبر را بیرون آورده اید، با آنکه خداوند دستور داده که همسران آن حضرت جز از پشت پرده سخن نگویند. 

آنگاه ادامه داد: به من خبر بده چرا عبدالله بن زبیر امام جماعت شماست؟ آیا یکی از شما به دیگری راضی نمی‏ شود، چرا عربهای بیابانی را به جنگ من دعوت کرده ‏اید؟

طلحه گفت: ای مرد، ما در شورا (به دستور عمر برای تعیین خلیفه از میان خود بر پا شده بود) شش نفر بودیم که یک نفرمان (عبدالرحمن) مرد و دیگری (عثمان) کشته شد و امروز ما چهار نفریم که همگی نسبت به تو بی‏ رغبتیم.

حضرت گفت: در این مطلب چیزی بر علیه من نیست (زیرا) هنگامی که ما در شورا بودیم کار به دست غیر ما بود (ما مجبور بودیم یک نفر را انتخاب کنیم) و اکنون در دست من است (حاکم مشخص شده است) آیا اگر من می‏خواستم بعد از بیعت عثمان (دوباره) امر خلافت را بصورت شوری درآورم (همچنانکه شما می‏گوئید) آیا چنین حقی داشتم؟

طلحه گفت: نه

حضرت علی گفت: چرا؟

طلحه گفت: چون تو با اختیار بیعت کردی.

حضرت گفت: چطور با اختیار بیعت کردم در حالی که انصار با شمشیرهای (طبق دستور عمر) می‏گفتند: اگر شما م را تمام کردید و با یکی از خودتان بیعت کردید وگرنه گردن همه شما را خواهیم زد!

آیا هنگامی که شما با من بیعت کردید کسی چیزی از این گونه سخنان را به تو و اصحابت گفت؟ دلیل من بر مجبور بودن در بیعت، واضح‏تر است از دلیل تو، تو و رفیقت به اختیار خود و بدون اجبار با من بیعت کردید و شما اولین کسانی بودید که اینکار را انجام دادید و کسی به شما نگفت: باید بیعت کنید وگرنه شما را می‏کشم.

 

طلحه برگشت و جنگ درگرفت، طلحه کشته شد و زبیر فرار کرد.  ولی دربرگشت  میان راه کشته شد.

 

 

*12 سال بعد از رحلت حضرت رسول اکرم(ص) خلیفه دوم"عمر" تا بعد از مرگ او شورایی تشکیل شود متشکل از 6 نفر ( حضرت علی، طلحه ، زبیر ، سعد بن ابی وقاص ، عبدالرحمن بن عوف و عثمان ) که یکی از انها میتواند خلیفه بعد از او باشد